لوقا ۷:۱۱-۱۷ - وقتی عیسی وارد شهر نائین شد، یک تشییع جنازه دید و بیوه‌ای در حال سوگواری برای مرگ تنها پسرش بود. عیسی با دلسوزی به تابوت نزدیک شد، آن را لمس کرد و گفت: “ای جوان، به تو می‌گویم برخیز!” مرد نشست و شروع به سخن گفتن کرد و عیسی او را به مادرش بازگرداند.
این عمل معجزه‌آسا نمایشی از دلسوزی و اقتدار عیسی بر مرگ بود. پسر بیوه نه تنها به زندگی بازگشت، بلکه فرصتی برای زندگی دوباره با مادرش پیدا کرد که قطعاً شادی و قدردانی عظیمی را به همراه داشت.
در این عمل، عیسی تنها یک قیام فیزیکی انجام نداد، بلکه ارتباط عاطفی عمیقی را که با رنج‌های دیگران داشت نشان داد. دلسوزی او نسبت به بیوه در این معجزه واضح است، جایی که او نه منتظر درخواست شد، بلکه از روی محبت و مهربانی عمل کرد.