مرقس ۷:۳۱-۳۷ - برخی از مردم مردی را که ناشنوا و تقریبا لال بود به نزد عیسی آوردند و از او خواستند که دست خود را بر او بگذارد.
عیسی او را به کنار برد، دور از جمعیت. سپس انگشتان خود را در گوش‌های او گذاشت، آنگاه تف کرد و زبان او را لمس کرد. سپس به سوی آسمان نگاه کرد، نفس عمیقی کشید و گفت: "اففَتَحا!" (که به معنای "باز شو!" است). بلافاصله گوش‌های آن مرد باز شد، زبان او شل گشت و شروع به سخن گفتن واضح کرد.
این معجزه نشان می‌دهد که عیسی با دست خود و دلسوزی عمیق به شفا می‌دهد. برخلاف دیگر معجزات که او از فاصله صحبت می‌کرد، در اینجا عیسی به طور فیزیکی با مرد ارتباط برقرار کرد، که نشان می‌دهد قدرت شفا بخش عیسی هم صمیمی و هم تحول‌آفرین است.